|
امريكايي ها عادت كرده اند تا ذهن خود را
مشغول نسخه ها و فهرست هاي بلند
بالا نمايند، ما خوشحاليم كه ادعا نماييم
از اين مسايل عوام پسندانه به دور
هستيم. از اين رو به دنبال برگزيده ترين
تمرينات دائمي براي هر يك از قسمت هاي
بزرگ بدن وارد عمل شديم و نتيجه آن فهرستي
از تمرينات اصلي قابل اتكا و
دليل اين انتخاب بود.
براي گردآوري اين
گلچين به سراغ" مايك بارنز" يكي از
متخصصان قابل احترام در
زمينه تمرينات قدرتي( فوق تخصص
علوم قدرتي-C.S.C.S)،
مديرآموزش در انجمن ملي
قدرت و بدنسازي در كلرادو اسپينگز كلمبيا،
و مربي سابق بدنسازي در باشگاه
"
سانفرانسسيكو فورتي ناينرز" رفته ايم.
اين نسخه از
تمرينات نه تنها مي تواند مورد مخالفت شما
قرار گيرد، بلكه ارزش
امتحان كردن را هم دارد. بار بعد كه خود
را در باشگاه ديدي آنهم در حاليكه
تنها پنج دقيقه به بسته شدن آن باقي
مانده، ديگر لحظات ارزشمند سبك سنگين
كردن نوع حركت انتخابي در دورهاي پاياني
را از دست نخواهيد داد. در اينجا
براي تحت تأثير قراردادن سريع عضله،
گلچيني را بدور از هر گونه سخنراني هاي
موردپسند جار و جنجالي و زار و نزار رايج
گرد آورده ايم كه يكي از ديگري بهتر
است. و از همه مهمتر آنكه، اين حركات بدن
شما را به سمت پيشرفتي همه جانبه
سوق خواهند داد.
1- ساق
ها، حركت ساق در حالت ايستاده!
در پشت ساق دو عضله
اصلي وجود دارد: عضله نعلي( سولئوس) و
عضله خيلي بزرگتر
بنام
دوقلو( گاستروك). براي هدف قراردادن عضله
دوقلو، حركت ساق در حالت
ايستاده را انجام دهيد. به گفته بارنز،
"
وقتي حركت ساق در حالت ايستاده را
با كمك گرفتن از عضله نعلي اجرا كنيد،
عضله دوقلو به بيشترين ميزان ممكن فعال
مي شود. اما در حالت نشسته، اين عضله نعلي
است كه بيشتر درگير مي شود. تفكيك
عضله دوقلو در اين حالت كامل نبوده و خيلي
كم اثر است."
نكات مفيد در اجرا:
براي رسيدن، به درگيري كامل عضله دوقلو در
طول حركت، لازم
است زانوان قفل شوند(تصويرa1
).
اما بايد بسيار مراقب بود و پاها را محكم
نگه
داشت( تصوير
b1)
و مفصل زانو را از نيروهاي متمايل كننده
به عقب حفظ كرد كه
در صورت وارد آوردن فشار زياد به زانو
امكان پديد آمدن اين نيروها هست.
-2
عضلات همسترينگ( پشت ران):
ليفت مرده روماني!
به تصديق بارنز اگر چه حركت پشت ران به
حالت خوابيده به
دليل منفعتي
كه براي اين عضلات دارد انتخاب الزاماً
نامناسبي نيست، اما ليفت مرده روماني
كارايي بهتر و بيشترين امتياز را متوجه
اين عضلات خواهد ساخت،
علت اين امر قرارداشتن پاها بر روي زمين و
كسب مزيت قدرت بيشتر مكانيكي در
مقايسه با آزاد گذاشتن پاها در حركت
خوابيده پشت ران است. البته گاهي اوقات به
حركت اسكوات( نشست برخاست با وزنه) به
عنوان حركتي مناسب در پيشرفت عضله
دو سر ران توجه مي شود، اما بر اساس
توضيحات بارنز عضله دوسر ران در اين حركت
بيشتر از عامل حركت دهنده اصلي، به عنوان
وسيله تعادل عمل كرده و
در قياس با
كاركرد قدرتمندتر عضله چهار سر جلوي ران و
عضلات كفل نقش دوم را ايفا مي كند.
نكات
مفيد در اجرا: ليفت مرده روماني به نوعي
همان ليفت مرده سنتي با پاهايي
خشك كرده مي باشد. با اين تفاوت كه به جاي
قفل كردن زانوان، از حركت كفل
براي
جابجايي وزنه استفاده مي شود. هالتر را تا
حد تماس نزديك بدن نگهداشته و حالت
عمودي ساق ها را نسبت به سطح زمين هميشه
حفظ نماييد. كفل را در حالت خم شدن
رو به جلو( تصويرa2)
به سمت عقب داده و آن را هنگام عمل ليفت و
آوردن وزن روي
پاشنه ها( تصويرb2)
به طرف جلو حركت دهيد.
-3
براي عضله چهار سر ران: حركت اسكوات!
حركت پا با دستگاه
مستقيماً بر عضله چهار سر ران تأثير مي
گذارد در حاليكه آن
تحريك تحمل وزني را ندارد كه اسكوات بر
عضله بزرگ جلوي ران وارد مي
آورد.
بارنز مي گويد:"
شما با حركت چند مفصله اي مثل حركت اسكوات
مي توانيد وزنه
خيلي بزرگتري را به نسبت يك حركت جلوي ران
با دستگاه جابجا كنيد. و تماس
مستقيم پاها با كف زمين باعث انقباض توأم
عضلات نزديك به هم مي شود كه نتيجه
آن قدرت بيشتر است.
نكات مفيد در اجرا:
خيلي از افراد به قدري بر روي هالتر وزنه
بار مي زنند كه
در حين اجراي حركت به شكل و حالت تكنيك
بدن آنها لطمه وارد مي شود. كليد
دربسته اين تمرين حالت بدن است. به اين
صورت كه به ستون فقرات قوس طبيعي آن را
داده و سر را بالا نگه داريد( تصوير
a3)،
و بگذاريد كه كفل با خم كردن
زانوان و پايين رفتن بدن به سمت عقب حركت
كند. حركت را با موازي شدن خط ران
با سطح زمين متوقف كنيد( تصوير
b3).
شايد در اجراي اين
حركت عضلات دو سر ران و ساق
به اندازه كافي انعطاف پذيري
نداشته باشند؛ در اين صورت مي توانيد چند
حركت و تمرين كششي را در برنامه خود
لحاظ كنيد.
-4
براي عضلات شكم:
حركت كرانچ! انتخاب
حركت تقريباً ساده شكم به عنوان بهترين
تمرين براي شكم
مثل چشم
بسته غيبت گفتن است. اين حركت به طور
مستقيم در فعال ساختن كامل عضله
بزرگ شكمي نقش دارد. بارنز درباره اين
تمرين مي گويد:" اين تمرين عبارت است
از انقباض عضلات خطي شكم( ركتوس
آبدامينيس) در جهت خط مستقيم كشش، با خم
كردن
بدن از ناحيه سينه و آوردن آن به سمت ران
ها".
نكات مفيد در اجرا:
تصور كنيد كه نخي از لگن به جناغ سينه
كشيده شده باشد.
وقتي به پشت دراز مي كشيد، و زانوان زاويه
90 درجه به خود گرفته و كف پاها به
روي زمين قرار مي گيرد( تصويرa4)
اين رشته نخ فرضي سفت و محكم مي گردد. حال
براي درگير ساختن عضلات شكم، مي خواهيد با
چرخش دادن كتف و شانه ها از روي
زمين و به سمت بالا طول اين نخ را كوتاه
نماييد.( تصويرb4).
دقت شود كه در
تكرارها، دامنه حركت كوچك باشد( چيزي بين
5/2 تا 5 سانتي متر) و تيغه پشت شانه ها
با زمين تماس پيدا ننمايد.
-5
براي سينه: پرس سينه" وارو" در سطح شيبدار!
 به
گفته بارنز،" پرس سينه در حالت معمولي
حركت مناسبي است، منتها اجراي معكوس
يا واروي آن در سطح شيبدار( به صورت وزنه
آزاد يا با دستگاه) به دليل فعال كردن
بيشتر تارهاي عضلاني سينه قدري بهتر است.
مطالعات اخير توسط دستگاه
الكتريكي ميوگراف( عضله سنج) كه مشخص
كننده نوع و ميزان درجه فعاليت تارهاي
عضلاني در طول يك تمرين است، نشان مي دهد
كه در حركت پرس سينه وارو در سطح شيبدار،
عضلات بزرگ سينه رويهمرفته بيشتر از حركت
پرس سينه معمولي و سنتي
فعال مي شوند. به علاوه، استفاده از سطح
شيبدار آنهم به حالت وارو به نظريه
ساده بارنز برمي گردد كه مي گويد: هر چه
وزنه بزرگتري را بتوانيد بلند كنيد،
يعني تارهاي عضلاني بيشتري را درگير كرده
ايد.
ضمناً به گفته او،
" در حركت واروي سطح شبيدار مي توانيد
قدري پايين بياوريد
كه با ناحيه سينه درست در قسمت زيرين نوك
سينه تماس پيدا نمايد( تصوير
a5)،
و
سپس با انقباض قدرتمند عضلات سينه خود آن
را به طرف بالا هدايت كنيد(تصوير
b5).
-6
براي پشت: بارفيكس!
شايد برخي افراد
سختگير در آوردگاه آهن و پولاد شديداً
مخالف حركاتي نظير
حركت پشت در حالت
نشسته يا در حالت خم شده باشند، ولي براي
نتيجه گيري درست
از حركت و تأثيرگذاري مستقيم بر عضلات
پشت، حركت اصلي بارفيكس مورد تأييد
همگان است. بارنز مي گويد،" حركات بارفيكس
در عين دشواري، به علت آنكه به
وسايل و تجهيزات زيادي نياز ندارند و
عضلات زيادي را درگير حركت مي كنند،
تمرينات خيلي مفيدي هستند. به علاوه در
اين حركات، ديگر از نيروهاي متمايل كنده
به عقب به اندازه اي كه در تمرين حركت پشت
با هالتر در حالت خميده وجود
دارند، خبري نيست".
نكات مفيد در اجرا:
اجراي حركت با بكارگيري حالت ساده دست ها(
كف آنها به سمت
يكديگر باشد) يا با گرفتن ميله از زير( كف
دست ها به سمت شما باشد) به دليل
آنكه عضلات جلو بازو بيشتر وزن را تحمل مي
كنند وضعيت تمرين را ساده تر مي
نمايد. براي بدست آوردن حداكثر پيشرفت در
عضلات پشت خود، دست ها را به اندازه
عرض شانه
يا بيشتر از آن، و به صورت قديمي( كف دست
ها به سمت جلو باشد) بر
روي ميله نهاده( تصوير
a6)
و خود را در هر بار تكرار حركت تا حد بالا
آمدن
چانه بر روي ميله بالا بكشيد( تصوير
b6).
-7
براي شانه ها: پرس شانه از جلو در حالت
ايستاده!
نوع ايستاده اين
حركت به دليل استقرار محكم پاها بر روي
زمين يعني همان چيزي
كه بارنز از آن به
عنوان" نيروي واكنش زمين" ياد مي كند،
امكان استفاده از
وزنه بيشتر را برايتان به وجود مي آورد.
او مي گويد:" كارآيي پرس سرشانه با
وزنه آزاد خيلي بيشتر از اجراي پرس با
دستگاه است. شايد كار با دستگاه، عضلات
شانه را بهتر تفكيك كند، اما سريع ترين
راه براي رسيدن به موفقيت هاي ورزشي و
اهداف روزانه، اجراي وزنه آزاد حركت است".
نكات مفيد در اجرا:
با وجود آنكه بارنز حركت را در حالت
ايستاده تأييد مي نمايد، اما منفعت پرس در
حالت نشسته چيزي نيست كه بتوان آن را
انكار كرد.
وقتي مشغول اجراي
حركت پرس به حالت ايستاده مي شويد به خاطر
داشته باشيد كه
بايد به حالت منظم و آماده اي بايستيد؛ از
تسليم شدن در برابر فشار جابجايي وزنه
بيشتر با خم و راست كردن بيش از اندازه
زانوان خودداري كنيد( تصوير
a7).
ضمناً از اجراي
حركات پرس پشت گردن در حالت هاي ايستاده
يا نشسته( تصويرb7)
خودداري شود، چرا كه به طور بيمورد و
غيرضروري مفصل شانه را تحت تأثير قرار مي
دهد.
-8
براي پشت بازو: حركت پشت بازو با طناب-
قرقره!
بارنز براي داشتن
پشت بازويي خط دار، دست روي اين حركت مي
گذارد. تا اين
اواخر، بسياري از
فيزيولوژيست ها متخصص در تمرينات، مزاياي
فراوان حركت طناب- قرقره را نسبت به حركت
پشت بازو با هالتر تشخيص نداده بودند. اما
با فن آوري
الكتروميوگراف آشكار شد كه استفاده از
طناب- قرقره تقريباً تمامي قسمت هاي
پشت بازو را بهره مند مي سازد، و عضله را
در هنگام عمل پرس، به شكل كامل" نعل اسبي"
درخواهد آورد.
نكات مفيد در اجرا:
هرگونه اشتباه در طول مرحله پرس رو به
پايين باعث از در
رفتن آرنج و تأثير حركت بر روي عضله دالي(
دلتوئيد) شانه خواهد شد. براي
جلوگيري از وقوع چنين حالتي تجسم كنيد كه
گويي منحني از آرنج ها بدرون بدن فرو رفته
است( تصويرa8)،
و با نگه داشتن آنها در طرفين و حركت در
طول محور،
طناب را پايين بكشيد. به ياد داشته باشيد
كه دو سر طناب را در پايين ترين
نقطه همواره به طور جدا از يكديگر بكشيد
تا فشردگي شديدي در پشت بازو ايجاد
نمايد( تصوير
b8).
-9
براي جلوبازو: حركت جلو بازو با هالتر در
حالت ايستاده!
اين حركت به دليل
فعال نمودن شماري از تارهاي عضلاني در
زمره بهترين حركات
براي جلوبازو به
حساب مي آيد. بارنز در اين باره مي گويد،"
وقتي نوبت تمرينات جلوبازو مي رسد، با
اجراي حركت جلوبازو با هالتر در حالت
ايستاده مي توانيد
حداكثر وزنه ممكن را تحمل كنيد. و اگر
حركت بدون هيچگونه تقلبي و به درستي
اجرا شود، حركت دست خودبخود از خط مستقيم
كشش عضله جلوبازو پيروي مي كند."
نكات مفيد در اجرا:
عضله جلوبازو را به حركت وادار كنيد، و
نتيجه خارق العاده
آن را با چشمان خود ببينيد. براي رسيدن سر
دراز عضله جلوبازو به حداكثر
انقباض، حركت را با نگهداشتن آرنج ها در
پايين و در امتداد خط شانه ها(
تصويرa9)
شروع نماييد، و هنگامي كه دست ها خم شد و
براي پايان حركت ميله را به بالا هدايت
كرديد، اجازه دهيد تا آرنج ها چند سانتي
به سمت جلو حركت
نمايند( تصوير
b9).
براي كمك به بالا كشيدن وزنه، بدن را به
عقب يا جلو
متمايل نكنيد.
 |
